مرتضی فرهادی، عضو اتاق بازرگانی در گفت و گو با الف تصریح کرد: من در حوزه خودمان صحبت می‌کنم حوزه معدن و صنایع معدنی. اتفاقی در دنیا می‌افتد که یک اتفاق بی نظیر است مگر ما چند بار ممکن است این تجربه را داشته باشیم که دو کشور به هم حمله کنند و یک شوک عظیم به بازار وارد شود و باعث کمبود عرضه و متعاقب آن افزایش شدید بازارهای محصولات معدنی که به نوعی محصولات پایه حساب می‌شوند شود؟! سال‌هاست تحریم هستیم. آمریکای جهانخوار همیشه جلو ما ایستاده ولی موقعیتی را که می‌توانستیم از آن استفاده کنیم دقیقا در همان زمان که باید استفاده می‌کردیم و موقع چسباندن این نان پر انرژی بخش خصوصی بود با یک سری بخش‌نامه‌ها و یک سری آئین نامه ها و دستورات جلوی آن‌ها را می‌گیریم و آن زمان طلایی را که باید از آن استفاده می‌کردیم را می‌سوزانیم. از فروردین تا به امروز ما فقط 5 بخش نامه در مورد عوارض صادراتی مواد معدنی داریم. این چه برداشتی است؟ چه منطقی پشت این قضیه است که واقعا دولت وقتی نمی‌داند می‌خواهد چکار کند؟!
مشاور کمیسیون معادن و رییس کمیته کانی‌های فلزی و غیر فلزی اتاق بازرگانی در مورد اینکه بخش خصوصی و فعالیت‌های اتاق بازرگانی چگونه می‌تواند به رشد اقتصادی کشور کمک کند می‌گوید: «بخش خصوصی مثل یک رشته زنجیر است که هر کدام از این حلقه ها لنگ شود به طور اتوماتیک کاربرد این رشته کم رنگ میشود و یا بی اثر میشود. الان مملکت را دارد بخش خصوصی می‌گرداند و هر دولتی که می‌آید آن یکی دولت را متهم می‌کند که بلد نبود و نتوانست و فقط هم دارند سنگ لای چرخ بخش خصوصی میگذارند. آنچه در اقتصاد ما میگذرد را نمی توانیم با هیچ اقتصاد یا نظریه مشخص اقتصادی مقایسه کنیم. هیچ چیز در اقتصاد دستوری نمی‌شود. نقش دولت نقشی است که باید به هر حال به نوعی ناظر باشد نه آمر و تنظیم کننده، که متاسفانه در مملکت ما بخش دوم است.
این کارشناس اقتصادی با تاکید بر برنامه گرفتن از افراد متخصص ادامه می‌دهد: در ماده 2 و 3 قانون بهبود فضای کسب و کار به دولت تکلیف شده که برای تصمیمات بزرگ خود باید از بخش خصوصی کمک و مشورت بگیرید. اما شما یک نمونه برای من بیاورید که نظر کارشناسی بخش خصوصی را شنیده باشند. هیچوقت سوال نکردند موقعی که کارشان انجام شده آمده اند و خبر داده اند. بعد که ما می‌رویم بعنوان بخش خصوصی صدها صفحه کار کارشناسی می‌آوریم، شروع می‌کنند پله پله تازه آن هم با لجبازی یکی را زیاد می‌کنند یکی را کم می‌کنند. شما بررسی کنید در همین بحث بازار فولاد طی سال گذشته تا کنون چه بلایی سر فولادی ها آمد؟! نگاهی که بخش دولتی به بخش خصوصی دارد نگاه مناسبی نیست. نگاهی است که فکر می‌کنند این ها دارند می‌دزدند و می‌چاپند و می‌برند و ما باید جلوشان را بگیریم در صورتی که باور کنید اینطور نیست و رونقی اگر در بازار است از صدقه سر بخش خصوصی است و دولت ها هم که همیشه دستشان در جیب ملت است و تازه برای ما محدودیت و مانع هم ایجاد می کنند.
این کارشناس اقتصادی در انتقاد از مجلس شورای اسلامی نیز اضافه می‌کند: «وقتی قانون گذار درست قانون ننویسد، متعاقب آن مجری و بخش متاثر از آن آسیب زیادی می‌بینند. بطور مثال در بحث قانون معادن، تمام انرژی ما طی یکسال گذشته فقط برای این صرف شده که به برخی نمایندگان بقبولانیم آن چیزی که در ذهن شما است با چیزی که در واقعیت هست فرق می کند. این که برای لجبازی یک شخص یا یک معدن در حوزه انتخابیه ات برای همه قانون را عوض نکنید و بقیه را زمین گیر نکنید. فرار سرمایه را ایجاد نکنید. ولی متاسفم که بگویم شاید کمتر موفق بوده ایم. اینکه می‌گویم متاسفانه یعنی دیگر انرژی ای نبوده که نگذاشته باشیم. شما در این اوضاع انتظار چه کمکی از بخش خصوص دارید؟!
رسانه‌ها به رسالت خود عمل کنند
فرهادی می‌گوید: اگر رسانه ها رسالت اصلی شان را انجام دهند به نظرم شاهد بخشی از این مشکلات نبودیم. آلبر کامو در سال 1946 یک سخنرانی داشت که در آن می گوید ما در عصر فحشای کلمات زندگی میکنیم! از صلح میگوییم ولی جنگ اراده میکنیم. از خوبی میگوییم ولی بدی اراده میکنیم. متاسفانه این اتفاق در جامعه برای ما افتاده است. خیلی از حرف‌های قشنگی که زده میشود عملا نیت واقعی سخنگو نیست به دنبال منافع خودش است. میخواهم بگویم رسانه هم اگر بیان حق باشد، پیشانی خبر صاف و تمیز و منزه باشد اصلا احتیاجی به این داستان ها نیست.
وی تاکید می کند: در اتاق بازرگانی هم مشکلات هست. اما من میخواهم بگویم این مشکلات با قیافه ای دیگر شاید در رسانه هم باشد. بنابراین ما موقعی میتوانیم درستی را طلب کنیم که خودمان هم کار درست را انجام دهیم. بسیاری از دوستان رسانه ها از جان و دل مایه میگذارند باید دستشان را هم بوسید. کسانی که واقعا غصه و غم این مملکت را دارند نه غم و غصه جیب خودشان را می‌توانند با بیان حقیقت یا بیان تحلیل هایی که کارشناسان میگویند کمک کنند به این فضا و آن را به سمتی ببرد که ان شاءالله خیر در آن باشد.
