دوم خرداد ماه ساختمان 10 طبقه متروپل در آبادان فروریخت و سبب فوت و زخمی شدن تعداد زیادی از هموطنان آبادانی شد. طبق اعلام مراجع قانونی حکم بازداشت مالک و پیمانکار خاطی این ساختمان نیز صادر شده بود که خبر رسید مالک زیر آوار ساختمان خود جان سپرده است!
انگار همین دیروز بود که ساختمان پلاسکو در حالی که آتش نشانان در حال مهار آتش آن بودند و تصاویرش به صورت زنده در حال پخش در بسیاری از شبکه های خارجی و داخلی بود و به صورت ثانیه ای اخبار آن توسط خبرگزاری ها منتشر می شد، فرو ریخت. دی 95 با این اتش به جهنمی تبدیل شد که هرگز از اذهان پاک نمی شود. پلاسکوی تهران نماد یک تاریخ به قدمت نیم قرن به عنوان اولین سازه فلزی بلند در ایران به همراه خاطرات خوب و بدی زیادی در میان حیرت و بهت شهروندان فرو ریخت و 16آتش نشان جان خود را در هنگام مهارناموفق آتش آن از دست دادند.
پس از اتفاق پلاسکو شهرداری تهران با انتشار برخی نامه نگاری ها با صاحبان وکسبه پلاسکو اعلام کرد که بارها به صورت کتبی و شفاهی به اهالی و صاحبان این ساختمان اخطار داده بوده اما آیا اخطار تنها راه حلی بوده که شهرداری برای جلوگیری از یک فاجعه ملی می توانسته درباره ان اقدام کند؟ به نظر می رسد، شهرداری ها فقط به ارگانی برای اخطار تبدیل شده اند! در حالی می توانستند با هماهنگی مراجع قضایی نسبت به تخلیه و پلمپ آن اقدام کنند تا چنین فاجعه ای به بار نیاید.
در اغلب کشورهای دنیا هنگامی که ساختمانی به صورت کاملا علمی و اساسی به عنوان یک ساختمان ناایمن شناسایی و معرفی می شود برای جلوگیری از فجایعی چون پلاسکو متولیان امور شهری خود اقدام به انهدام این ساختمان ها می کنند.
دوم خرداد 1401 نیز پلاسکوی دیگری در آبادان فروریخت و جان دهها تن از هموطنان آبادانی را گرفت. در این ماجرا نیز شهرداری این شهر اعلام کرده که بارها به مالک این ساختمان اخطار و هشدار داده است ، یعنی باز هم شهرداری وظیفه اش را که گویا جز هشدار دادن نیست انجام داده است!
اکنون ساختمان متروپل آبادان فرو ریخته، در حالی که مسئولان شهری قطعا از اینکه به زودی این ساختمان فاجعه می آفریند بی خبر نبودند. شهرداری آبادان هم باید پاسخگو باشد که چرا برای تخلیه و جلوگیری از چنین فاجعه ای اقدامی موثر انجام نداده است؟ آیا موانع قانون سدی در این راه بوده است؟
متروپل هم مانند پلاسکو پس از خاکسپاری جانباختگان به فراموشی سپرده می شود و باز هم در این کشور ساختمانی دیگر در نتیجه بی تدبیری ها و سومدیریت ها فرو می ریزد و این چرخه ادامه دارد. چه وقت زمان پاسخگویی و تغییر روش های مدیریتی و اصلاح ساختار ارگان های فرو رفته در کاغذ و بروکراسی خواهد بود؟
