به گزارش الف؛ پایگاه خبری "میدل ایست مانیتور" در گزارشی، به طور خاص به اوج گیری یک دغدغه و نگرانی مهم در میان سیاستمداران رژیم صهیونیستی پرداخته است. این پایگاه خبری تاکید دارد که اسرائیلی ها به شدت نسبت به دور شدن و بی‌اعتنایی آمریکا به دغدغه های خود نگران هستند و عملا این پرسش را مطرح می کنند که آیا اساسا آمریکا، شریک و متحدی قابل اتکا برای آن ها است؟ آیا در صورت وقوع یک درگیریِ بزرگ برای اسرائیل، واشینگتن آماده است تا منافع خود را جهت حراست از تل آویو به خطر بیندازد؟
میدل ایست مانیتور به طور خاص از افزایش قابل توجهِ جو بی‌اعتمادی میان آمریکا و اسرائیل سخن گفته و آن را حامل تبعات منفیِ زیادی برای رژیم صهیونیستی ارزیابی کرده است.
پایگاه خبری میدل ایست مانیتور در این رابطه می نویسد:
«جنگ روسیه و اوکراین، زنگ هشدار را در چرخه های تصمیم سازی اسرائیل به صدا در آورده است. مساله ای که تا حد زیادی به این دلیل است که اسرائیلی ها به شدت نسبت به این گزاره که آیا اساسا آمریکا، شریکی قابل اعتماد و قابل اتکار برای آن ها است؟ به تردید افتاده اند. در شرایط فعلی، اسرائیلی ها می بینند که اوکراین در برابر روسیه از سویِ آمریکا رها شده، ایران تا حد زیادی بر قدرت و نفوذ منطقه ای و بین المللی خود افزوده، و در عین حال، تحقیری که آمریکا به دلیل خروج خفت بار از افغانستان متحمل شده نیز هنوز بر فضایِ بین المللی سنگینی می کند. در مجموع، کلیتِ این مسائل، اسرائیلی‌ها را نسبت به قابل اعتماد و قابل تکیه بودنِ آمریکا، به تردید انداخته است. آن ها(اسرائیلی ها) همچنین از خود این سوال را می پرسند که مبادا آمریکا در حال تغییر است و اکنون در موضع ضعف مفرطِ بین المللی قرار گرفته است؟
اسرائیلی ها در شرایط فعلی این سوال را نیز از خود می پرسند که اگر در یک جنگِ بزرگ گرفتار شوند، اساسا آمریکا چه نقشی در این رابطه می تواند بازی کند؟ بدون تردید در صورت وقوع یک چنین جنگی: مراکز شهری هدف قرار خواهند گرفت، تاسیسات و زیرساخت های راهبردی آسیب دیده و یا نابود می شوند، و امکان ایجاد تلفات انسانی بالا نیز کاملا وجود دارد. هرج و مرج و ناآرامی های داخلی در چنین شرایطی برای رژیم اسرائیل مهم و وحشتناک هستند زیرا می توانند با قیام شهروندان اسرائیلی در اراضی اشغالی نیز همراه شوند و یک بحرانِ تمام عیار را برای اسرائیلی ها ایجاد کنند. در این رابطه، مشکلات و چالش هایی که اسرائیلی ها در جریان حمله ماه میِ سال 2021 خود به نوار غزه متحمل شدند، صرفا تجربه ای کودکانه خواهد بود. در این راستا، اسرائیلی ها همانطور که پیشتر نیز گفته شد این سوال را قویا از خود می پرسند که آیا آمریکا در صورت وقوع چنین سناریویی، قابل اتکا خواهد بود؟
حمله روسیه به اوکراین برای نخستین بار در دوران ریاست جمهوی "باراک اوباما" در آمریکا انجام شد. این روند در دوره "دونالد ترامپ" رئیس جمهور سابق آمریکا ادامه یافت و اکنون در دوره ریاست جمهوری "جو بایدن" به نحو قابل توجهی تشدید شده است. به احتمال فراوان هر سه رئیس جمهور با این مساله موافقت خواهند داشت که آمریکا نمی تواند دیگر به مثابه "پلیس جهانی" ایفای نقش کند و اساسا زیرساخت ها و قدرت کافی جهت کسب این موقعیت را نیز دیگر در اختیار ندارد.
واقعیت این است که آمریکا در حال تغییر است و در این بحبوحه، تعهد کمی را به اسرائیل احساس می کند(حتی تعهدِ آمریکا به آمریکایی هایِ یهودی نیز تا حد زیادی رو به کاهش است). از سویی، تعهدِ مسیحیان اوانجلیست آمریکایی به رژیم اشغالگر اسرائیل نیز به هیچ عنوان همچون گذشته نیست.
اضافه بر این، ایالات متحده آمریکا ضعف و ناکارآمدی خود را در دهه اخیر به وضوح نشان داده است. در این راستا، شاهد بودیم که مثلا "دونالد ترامپ" در دوره حضور خود در قدرت، در عین حال که مواضعی را بر خلاف ناتو و اتحادیه اروپا اتخاذ می کرد، همچون موضع گیری چند روز گذشته خود، "ولادیمیر پوتین" را یک "نابغه" و فردِ "باهوش" خطاب کرده و می کند. ترامپ در دوره حضور خود در قدرت، در اقدامی وحشتناک به ترکیه اجازه داد تا نیروهای خود را در مناطق کردنشین شمال سوریه مستقر کند. این در حالی است که آمریکا، متحدان کُرد خود را در برابر حمله ترکیه، به صورت کامل تنها گذاشت.
اسرائیل به نظامیان آمریکایی نیازی ندارد با این حال، به تسلیحات این کشور شدیدا نیازمند است. اسرائیل اشتهایی سیری ناپذیر جهت دریافت کمک های نظامی آمریکا دارد. با این همه، آمریکا نسبت به تامین این نیازها در قالب مواردی نظیر اعطای فناوری سوخت گیریِ هوایی در حین پرواز در صورت وقوع درگیری احتمالی میان اسرائیل و ایران و نیت اسرائیل جهت انجام حمله هوایی به ایران، بی اعتنایی می کند. واشینگتن حتی "بمب های سنگرشکن" را نیز علی رغمِ درخواست های مکرر اسرائیل از آمریکا، به تل آویو نمی دهد.
با توجه به این حجم از اتکا و وابستگیِ اسرائیل به آمریکا، عجیب است که کارشناسان نظامی اسرائیلی فکر می‌کنند که اسرائیل به این دلیل که با ناتو و آمریکا متحد نظامی نیست، خوشبخت است. آن ها معتقدند که حضور اسرائیل در چنین اتحادهایی عملا میدان مانور را از آن می گیرد و شاید آن ها جهت پیشبرد برخی اقدامات اشغالگرانه و غیرقانونی خود نیاز به اخذ مجوز از بقیه بویژه آمریکا داشته باشند.
تحلیلگران در اسرائیل، آمریکا را به مثابه دیواری که در شُرف فروپاشی است می بینند. بسیاری همچنین به یاد می آورند که در جریان جنگ سال 1956، آمریکا، اسرائیل را مجبور کرد تا از خاک مصر عقب نشینی کند. مساله ای که در نهایت منجر به وقوع جنگ سال 1967 شد. در سال های اخیر نیز آمریکایی ها عملا اسرائیل را در مواجهه با قدرت نظامی ایران و بویژه حضور منطقه ایِ قابل توجه آن، تنها گذاشته اند.
آمریکا سالانه سه میلیارد دلار به اسرائیل کمک مالی می کند و درهای انبارهای تسلیحاتی آمریکا نیز برای هیچ بازیگری در جهان الا اسرائیل باز نیستند. در عین حال، آمریکایی ها کمک های اطلاعاتی و فناوری زیادی را نیز به اسرائیل به صورت مرتب انجام می دهند. با این همه، احساساتِ عمومی در اسرائیل اینگونه هستند که آمریکایی‌ها به احتمال بسیار کم حاضر هستند تا از قدرت خود جهتِ دفاع از رژیم اشغالگر اسرائیل استفاده کنند.
اسرائیل با کشورها و سازمان های مختلفی(نظیر ناتو) در اقصی نقاط جهان ارتباطات ویژه دارد و مزایای خاصی را نیز از سوی آن ها به سمت خود جلب می کند. با این حال، مهمترین رابطه آن در جهان با آمریکا است. کار اصلیِ لابی های اسرائیلی در آمریکا نیز این است که اطمینانِ خاطر حاصل کنند که منافع اسرائیل در هر شرایطی در دولت های آمریکا حفظ خواهد شد و دیگر دولت های غربی نیز هر زمان که ممکن باشد حاضر به دفاع از/ و همکاری با/ اسرائیل هستند.
اسرائیلی ها می دانند که آمریکا با اوکراین در بوداپستِ مجارستان در سال 1994 تفاهم نامه ای را امضا کرد که بر اساس آن واشینگتن قول می داد تا در صورتی که اوکراین، تسلیحات اتمی به جا مانده از دوران اتحاد جماهیر شوروی در خاک خود را تسلیم کند، در برابر هرگونه تجاوز خارجی علیه این کشور به صورت فعال وارد میدان شود و از این کشور حراست کند. با این حال، شاهد بودیم که در جریان حمله اخیر روسیه به اوکراین، اوکراینی‌ها به هیچ عنوان از حمایت میدانیِ آمریکا برخوردار نشدند. هنوز هم نیروهای آمریکایی در هیچ کجایِ میدان های نبرد اوکراین دیده نشده اند.
در گذشته، نوعی درک و فهمِ نانوشته میان آمریکا و اسرائیل وجود داشت که بر مبنای آن، اسرائیل با تهدیدات کوتاه مدت و موقت از جانب همسایگان خود باید برخورد کند. این در حالی است که آمریکا وظیفه دارد تا تهدیداتِ بزرگتر علیه رژیم اسرائیل را خنثی کند. با این حال، اینطور به نظر می رسد که اکنون آمریکایی ها مطابقِ این قاعده و قانون عمل نمی کنند. این مساله بویژه در شرایطی که دامنه نفوذ و قدرت ایران در منطقه خاورمیانه به نحو قابل توجهی گسترش یافته و در عین حال، جنبش‌هایی نظیر "حزب الله لبنان" و "حماس" نیز توانمندی‌های ویژه ای را برای خود کسب کرده اند، از اهمیت خاصی برخوردار می شود. تمامی این مسائل عملا مایه نگرانی اسرائیل شده‌اند.
حتی در زمان هایی که میزان اختلافات میان تل آویو و واشینگتن به نسبت کمتر بوده، آمریکا اغلب این را وظیفه خود نمی دیده تا به صورت تمام وکمال با تهدیدات عمده و بزرگی که علیه اسرائیل وجود داشتند، به صورت یکجانبه برخورد کند. اسرائیلی ها در سال 1981 میلادی به راکتور اتمی اوسیراک عراق و در سال 2007، به راکتور اتمی سوریه حمله کردند. آن ها به طور خاص دلیل اصلی این مساله را نیز این عنوان می کردند که آمریکایی ها به اندازه کافی به آن ها و دغدغه‌هایشان توجهی ندارند. در شرایط کنونی، اسرائیل، ایران را به مثابه یکی از مهمترین تهدیداتِ بلند مدت خود می بیند. مساله ای که حتی می تواند منجر به درگیری نظامی میان دو طرف شود. با این حال، آمریکایی ها درشرایط کنونی، به نوعی صاحب یک حق وِتو در مورد هرگونه حرکت اسرائیل علیه ایران هستند. در این میان، هیچ تردیدی نیست که شاهدیم میزان بی اعتمادیِ اسرائیلی ها به آمریکا، شدیدا رو به افزایش است و اساسا تل آویو به واشینگتن به مثابه شریکی غیرقابل اعتماد می نگرد.»
*لینک:
https://www.middleeastmonitor.com/20220331-israeli-doubts-are-growing-about-relying-on-the-united-states/
